Dauðalón

Sá eitt sinn inn í heim dauðans
uppstoppaðir hrafnar og svört tré
í jökuleðju
svo langt sem augað eygði

Óttinn birtist sem svartur hvolpur
sem sleikir sár húsbónda síns

Sorgarhjúpur og sótsvartar hugsanir
Dauðalón og illvirkjun
lama huga og hjarta

En ekki skal gráta gljúfurbúann
heldur safna liði

Enn er von - þó foss hljóðni
Enn er von - sverðin hárbeittar tungur sannleikans
Enn er von - hiti í jökuleðju
og á greinum svartra tráa
glittir í iðagræn lauf

Á eftir þessum vetri kemur vor
eins og alltaf

Þó þessi nótt sé dimm
og dimmari enn
er alltaf dimmast fyrir dögun